De motivatie, het plan & de speurtocht

‘In ons leven zijn we eigenlijk automatisch naar onze droom –een zorgboerderij- gegroeid,’ vertelt de enthousiaste Monique. ‘Onze 18-jarige zoon Koen is autistisch en heeft een verstandelijke beperking. Uiterlijk zie je niets aan hem, maar hij kan niet lezen en schrijven en zal altijd onder begeleiding moeten wonen en leven. Daarnaast: ik heb 27 jaar gewerkt als woonbegeleidster bij dementerenden. Ik weet hoe de zorg werkt, en de huidige grootschaligheid en anonimiteit staat me tegen. Op mijn eigen manier probeerde ik daar al iets aan te doen. Zo heb ik een autisme cafe opgericht en een voetbalteam voor autisten. Door te praten met onder meer de directeur van Koen’s school en andere ouders met een kind met een beperking, merkten we dat veel mensen hetzelfde probleem hebben: ze zoeken een goede zorgplek.’

‘Sinds vier jaar zoeken we naar een boerderij met circa 1 hectare grond in Brabant, waar het grootste aanbod wordt aangeboden, of Zuid-Holland, groot genoeg om 8 mensen met een verstandelijke beperking 24 uurs opvang te bieden. Aan personeel hebben we, naast mijzelf, tien FT’s nodig, ‘ legt Monique uit. ‘We willen een theehuis voor dagbesteding. We weten precies wat we willen, maar het vinden is een groot probleem.  ‘Vier jaar geleden zagen we een mooie kavel om een boerderij op te laten bouwen. Met ons bedrijfsplan en de power point togen we naar de gemeente om toestemming te vragen. Dat was de eerste afwijzing: ‘In de natuur werd niet gebouwd voor ondernemers’, zo kregen we te horen. Nu, vier jaar later en vier jaar wijzer, verbaast het ons niet dat we toen zijn afgewezen. Ons bedrijfsplan stond nog in de kinderschoenen, en wij ook.’

De afgelopen jaren werd de familie Schipper wijzer en professioneler. Ze bezochten zo’n 20 tot 30 boerderijen. De helft daarvan was zo serieus dat ze een afspraak maakten met een ambtenaar van Ruimtelijke Ordening. Monique: ‘Het ligt erg aan de gemeente, en de ambtenaar hoe er gereageerd wordt op ons bedrijfsplan. Niets is gestandaardiseerd, alles is iedere keer anders.  Soms wordt ons plan bijna zonder argumentatie gelijk afgewezen. Andere keren was men redelijk enthousiast, maar waren er andere zaken die dwarsboomden. Zo zijn grotere zorginstellingen ook op zoek naar zorgboerderijen. Die hebben verschillende keren voor onze neus een leuk object weggekocht. Maar er was ook een boerderij waar we een verplicht bodemonderzoek moesten uitvoeren in verband met de verdenking van bommen. Er was in dat gebied in de 2^de wereldoorlog zwaar gevochten. Vind je een bom, dan moet je die ook zelf opruimen. En dan ben je zo 50.000 euro verder. Ook dat was geen optie.  En zo is er iedere keer iets. En bij ieder pand en bij iedere gemeente, heb je weer een andere case waar je je bedrijfsplan op moet laten aanpassen. Het aanpassen van de financiële gegevens van de accountant kost alleen al 500 euro per keer. En dan moet je nog zes weken wachten voordat je antwoord krijgt.’’

Tot op heden zijn we nog niet geslaagd met onze speurtocht naar een  geschikt pand. En dat is dan ook het enige obstakel dat ons weerhoudt om onze droom te realiseren.  Want animo is er genoeg, een zorgboerderij zit vol voordat je het weet: de behoefte is groot. Er zijn veel particuliere investeerders de bereid zijn te investeren. En daarnaast zijn ook allerlei subsidies verkrijgbaar. Gelukkig zijn we positief  ingestelde mensen en ons ondernemingsplan staat inmiddels als een huis. We hebben er het volste vertrouwen in dat het goed gaat komen, ondanks dat je wel eens een dag heb waarop je gedachten even anders zijn….’